خدا و بنده

خدا : بنده ي من نماز شب بخوان و آن يازده ركعت است

بنده : خدايا! خسته ام! نمي توانم

خدا:بنده ي من دو ركعت نماز شفع و يك ركعت نماز وتر بخوان

بنده :خدايا! خسته ام برايم مشكل است نيمه شب بيدار شوم

خدا : بنده ي من قبل از خواب اين سه ركعت را بخوان

بنده: خدايا سه ركعت زياد است

خدا: بنده ي من فقط يك ركعت نماز وتر بخوان

بنده: خدايا! امروز خيلي خسته ام ! ايا راه ديگري ندارد؟

خدا: بنده ي من قبل ازخواب وضو بگير و رو به اسمان كن و بگو

يا الله

بنده: خدايا! من در رختخواب هستم اگر بلند شوم خواب از سرم مي پرد

خدا: بنده ي من همانجا كه دراز كشيده اي تيمم كن و بگو

يا الله

بنده: خدايا هوا سرد است! نمي توانم دستانم را از زير پتو در بياورم

خدا: بنده ي من در دلت بگو

يا الله

ما نماز شب برايت حساب مي كنيم

بنده اعتنايي نمي كند و مي خوابد

خدا : ملائكه ي من ! ببينيد من آنقدر ساده گرفته ام اما او خوابيده است چيزي به اذان صبح نمانده

اورا بيدار كنيد دلم برايش تنگ شده است امشب با من حرف نزده

ملائكه : خداوندا ! دوباره اورا بيدار كرديم اما باز خوابيد

خدا: ملائكه ي من در گوشش بگوييد پروردگارت منتظر توست

ملائكه : پروردگارا ! باز هم بيدار نمي شود!

خدا: اذان صبح را مي گويند هنگام طلوع آفتاب است اي بنده ي من بيدار شو

نماز صبحت قضا مي شود خورشيد از مشرق سر بر مي آورد

ملائكه : خداوندا نمي خواهي با او قهر كني؟

خدا: او جز من كسي را ندارد ... شايد توبه كرد...

بنده ي من تو به هنگامي كه به نماز مي ايستي من آن چنان گوش فرا مي دهم

كه انگار همين يك بنده را دارم و تو چنان غافلي كه گويي صدها خدا داري